Eindhoven

Bij een SP-actie kwam ik een studententype tegen, die mij wegwuifde met de mededeling dat hij VVD stemde. Ik vroeg of ik hem een verhaaltje mocht vertellen. Dat mocht ik.

Wat me zo opvalt aan de huidige verkiezingsstrijd, maar ook aan de jaren die achter ons liggen en waarin neoliberalisme hoogtij vierde, is het spreken vanuit de angst.

In de verkiezingen wordt deze vraag graag gesteld door Roemer in de hoop dat de kiezer na ruim een decennium liberaal beleid nu de knop omzet en duidelijk kiest voor een sociaal beleid.

De reactie op de uitspraak van Roemer, dat een boete betalen aan Europa voor het niet halen van de drie procentnorm op het begrotingstekort voor hem niet aan de orde is, was ongemeen fel.

Volgens de peilingen van verschillende onderzoeksbureaus maakt de SP kans om bij de landelijke Tweede Kamerverkiezingen van 12 september aanstaande de grootste politieke partij van Nederland te worden, waarschijnlijk direct op de voet gevolgd door VVD en PVV.

Afgelopen dinsdag heb ik via internet de gezamenlijke vergadering van de commissies 'Financiën en Bestuur' en 'Ruimte en Vastgoed' voor een groot deel gevolgd. Het af en toe volgen van raads- of commissievergaderingen is trouwens iets dat ik iedereen kan aanraden die geïnteresseerd is in het doen en laten van onze volksvertegenwoordigers. Je gaat hun werk veel meer begrijpen en waarderen.

De Nederlandse Stichting Geluidshinder (NSG) hield op 31 oktober 2011 een studiemiddag met deze prikkelende titel. Ik was daarbij als ondersteuner van de Tweede Kamerfractie van de SP.

Er is een categorie bedrijven waar veel verdiend wordt, maar die weinig bijdragen aan de maatschappij: de banken en financiële instellingen. Dit kan anders, gewoon door hen belasting te laten betalen over financiële transacties.

De VS heeft momenteel een overheidsschuld van zo’n 15 biljoen dollar (dat is 15 aangevuld met 12 nullen!). Dat is een gigantisch bedrag waar wij ons bijna geen voorstelling van kunnen maken.

Van politici verwacht je dat zij een overkoepelende visie hebben op de samenleving en ontwikkelingen daarbinnen en daarop hun toekomstige beleid afstemmen. In deze crisistijd lijkt het echter overal kommer en kwel.