Eindhoven

Terwijl de economie een ietsepietsie groeit, blijven de werkloosheidscijfers onveranderd hoog. Daarover wordt minister Asscher ondervraagd door de Tweede Kamer. Daar gaan we weer! Banenplannen, onderzoeken en de neoliberale riedel dat de oudere werknemers te duur zijn. Pak af, die ouwelullendagen, voer demotie in en meer van die onzin.

De getallen en redenen voor de stagnatie in de werkgelegenheid vliegen je om de oren. Dat, terwijl er twee heel eenvoudige redenen zijn; alleen je hoort er niemand over. De werkloosheid daalt  niet, en zal de komende jaren niet dalen, omdat:

1. Ben of wordt je werkloos op je 65e dan moet je nog 3, 6, of 9 maanden wachten op jouw AOW. Die wachttijd loopt uiteindelijk op tot twee jaar. In die tijd blijf je afhankelijk van een uitkering en sta je genoteerd als werkloos. De kans dat je een baan krijgt wordt met de dag kleiner. Hierdoor stijgt de werkloosheid. Simpel om de reden dat er minder mensen instromen in de AOW.
2. Behoor je tot de gelukkigen die na hun 65e nog wel een baan hebben, dan houd je een baan bezet die anders voor een andere (jongere) werknemer beschikbaar zou zijn. Dus ook hierdoor stijgt de werkloosheid. 

De effecten hiervan worden in de tijd alleen maar groter, omdat de wachttijd tussen de 65e verjaardag en de AOW-datum steeds langer wordt. Te beginnen met drie maanden tot uiteindelijk twee jaar. En tevens, omdat we juist nu te maken hebben met de baby boom generatie die zijn veertig jaar (of langer) werkzame leven erop heeft zitten.

Het is daarom geen economisch fenomeen, maar een kabinetsmaatregel die de stijging van de werkloosheid – en van de uitkeringen – veroorzaakt.
Men zou zich af kunnen vragen waarom een regering dit doet. Ook hier zijn twee redenen voor. Neoliberale redenen, wel te verstaan.

1. Normaal gesproken kreeg men op zijn 65e zowel zijn opgebouwde pensioen als zijn AOW. Samen genoeg om van te leven. Door nu een steeds verder oplopende wachttijd in te bouwen voor de AOW, is er een grote groep die onder het minimum zakt en daarom tijdens de wachttijd afhankelijk is van een (aanvullende) uitkering. Dat is aanvankelijk WW, of anders Bijstand of IOW. Wie zo’n uitkering heeft moet zijn inkomsten opgeven, dus ook zijn pensioen, en die wordt van de uitkering afgetrokken.
   De staat geeft je dus een tijdlang geen AOW, maar in de plaats daarvan een uitkering. Doch trekt daar wel jouw opgebouwde pensioen van af. Je wordt dus beroofd van jouw spaarcenten. Zoiets noemt men dan een botte bezuinigingsmaatregel, die vooral de onderste 50% ( of meer) van de bevolking treft.
2. De tweede reden is neoliberaal in zijn optimale vorm. Wanneer het aantal werkelozen hoog is, is de vraag naar werknemers een stuk kleiner dan het aanbod. Aangezien veruit de meeste mensen liever werken dan thuis te zitten, zullen ze genoegen moeten nemen met een lager salaris, een slechtere cao en veel minder zekerheid. Daar profiteren de werkgevers en beleggers enorm van. Geen wonder dat de rijkste Nederlanders er in het laatste jaar met ruim 10%  op vooruit zijn gegaan, terwijl het aantal mensen aan de onderkant van de maatschappij met schulden oploopt.

Vergeet daarom al die fraaie cijfers van het CBS en al die debatten en plannen in de Tweede Kamer. Wat hierboven staat kunt u gewoon zelf uitrekenen.

Mick van Son