Eindhoven

Het derde ‘Kunst & Cultuur’ debat in het TAC op 8 maart 2018, verliep een beetje knullig. Niet raar wanneer men beseft dat Kunst en Cultuur bij de gemeente één beleidsterrein is, terwijl de verschillende kunsten (letteren, beeldende kunst, muziek, toneel, e.d.) moeilijk met elkaar te vergelijken zijn.

Dat wil zeggen, kunstenaars/artiesten in de verschillende disciplines hebben totaal verschillende soorten onderdak en ondersteuning nodig en andere financiële behoeftes. De aanwezige directeur van de SCE en de wethouder van cultuur (de organisatoren van het debat) wilden doen voorkomen dat het geweldig ging met de SCE. De aanwezige kunstenaars/artiesten konden alleen maar terugvallen op hun eigen ervaringen. De ene was succesvol en vond dat eigen initiatief de sleutel voor het succes was; de andere, minder succesvol vond dat er meer ondersteuning van de gemeente mocht zijn. Waar iedereen het wel over eens was, was dat ze niet zo veel aan de gemeente hadden gehad. Vooral de ongeïnteresseerde houding van ambtenaren werd genoemd.

Alles bijeen waren de agenda’s van de deelnemers aan het debat zo verschillend dat een samenhangend verhaal moeilijk haalbaar was. Weer werd er gesproken over samenwerking tussen de verschillende kunstenaars. Een zinloze exercitie, omdat een kunstschilder of schrijver weinig overeenkomsten heeft met een popgroep of toneelgezelschap. In het algemeen waren de kunstenaars het er wel over eens dat het kunstklimaat in Eindhoven onder peil was. Zeker in vergelijking met de Randstad.

De gebruikelijke fout die tijdens dit soort debatten gemaakt wordt is dat men probeert één kader te schetsen voor de hele cultuursector. Kunstenaars zijn mensen die vanuit een dieper gevoel proberen iets te creëren. Soms voor de eigen bevrediging, soms voor een publiek om erkenning te krijgen. De ene artiest lult zijn of haar kunst de hemel in, terwijl de andere geweldige dingen maakt en daarnaast ook geweldig mensenschuw is.

Voor een goed cultuurbeleid is het dan ook nodig onderscheid te maken tussen de verschillende disciplines, zoals ook de oude Grieken het al deden (de Muzes). Daarnaast moeten zaken als gebouwen/onderhoud, de podia (geen artiesten, maar ‘toonzalen’), kunstonderwijs en toegepaste kunst (designers en ambachtslieden) onderscheiden worden.

Voor een goed beleidsplan is dan ook aanzienlijk meer aandacht en inspanning nodig en deskundige ambtenaren en een kunstminnende omgeving.

Groetjes Mick