Eindhoven

Gisteren werd er in de commissie Ruimte en Vastgoed gediscussieerd over het wel of niet uitbreiden van de lijst van geen ’verklaringen van geen bedenkingen’. Het voorleggen van dergelijke ‘bedenkingen’ is ervoor om te zorgen dat de raad grip houdt op bepaalde wijzigingen in bestemmingsplannen, als het gaat om nieuwe projecten.

Het college wil graag het mandaat krijgen om hierover te beslissen, zodat de raad zich hier niet aan hoeft te storen. Het zou ‘ruim twee maanden procedure’ kunnen schelen. Ook wil ze de lijst uitbreiden waarin géén ‘Verklaring’ hoeft te worden afgelegd, zodat grotere projecten (als het omvormen van kantoren naar wooncomplexen en het (ver)bouwen t.b.v. het opwekken van energie) worden bespoedigd.

De SP weet, bij navraag, dat het tot nu toe om één of twee van dergelijke verklaringen per jaar gaat en dat het nooit problemen heeft opgeleverd. Daarmee werd aan de wethouder de vraag gesteld wat het nut ervan was. Vele andere partijen vroegen zich dit eveneens af.
Daarnaast sprak de SP zich uit over de zorgen omtrent het wel of niet wegvallen van het inspraakmoment, zodat de omwonenden minder kans hebben om haar zegje te doen. De inspraak blijft volgens de wethouder op hetzelfde niveau.

Omdat er ook een raadswerkgroep bestaat die zich bezighoudt met het verbeteren van beleid omtrent ruimtelijke aspecten, zoals openbaar groen, stelde de wethouder uiteindelijk voor om dit voorstel in te trekken en het voorgenoemde te bespreken in deze raadswerkgroep. De commissie stemde hiermee in.

Het zal dan later blijken of onze zorgen helemaal weggenomen kunnen worden, of dat er alsnog addertjes onder het gras zitten. Het belang van het verkorten van procedures begrijpen we, maar de gevolgen moeten eerst helder zijn.

Marcel Lathouwers
Commissielid Ruimte en Vastgoed