h

Over pleegzorg: liefst zo normaal mogelijk!

18 januari 2016

Over pleegzorg: liefst zo normaal mogelijk!

Als wethouder wil ik weten hoe mijn werk uitpakt in de praktijk. Daarom bezoek ik onder andere SPIL-centra, scholen en consultatiebureau's. Ook organiseer ik rondetafelgesprekken met mensen die werken voor en met de Eindhovense jeugd. Behalve beroepskrachten zoals WIJ-medewerkers en jeugdhulpverleners zitten ook jongeren of ouders aan tafel. Tijdens zo'n gesprek hoor ik wat er wel en wat er niet goed gaat. Hier leer ik veel van. En niet alleen ik, ook de mensen die bij de gemeente werken. Met die kennis proberen we ons werk telkens te verbeteren.

Eind vorig jaar, in de "week van de pleegzorg", kreeg ik een uitnodiging om een keer te komen eten in een gezin met pleegkinderen. Ik vond het een mooi initiatief en zo kwam het dat ik op een avond aan tafel zat met een moeder en haar drie kinderen. Twee van die kinderen zijn pleegkinderen. Het was heel gezellig en het eten smaakte heerlijk. Maar ik raakte ook erg onder de indruk van dat mooie gezin. Het verhaal is als volgt: vader en moeder hadden het gevoel dat ze in hun gezin met een kind nog ruimte "over" hadden. Ruimte voor kinderen die om de een of andere reden geen gezin hebben waar ze kunnen opgroeien. Ze begonnen met tijdelijke opvang van kinderen in vakanties en weekends. Maar de behoefte groeide aan iets blijvends. En zo kwamen er twee kinderen bij in het gezin. Ondertussen gingen vader en moeder uit elkaar maar gelukkig maakten ze goede afspraken over de zorg voor de kinderen. En is de onderlinge verstandhouding goed.

Later sprak ik nog een keer met de moeder. Zij vertelde dat het belangrijk is voor pleegouders dat ze goede begeleiding hebben. Een vertrouwd persoon waar ze terecht kunnen met vragen of voor extra ondersteuning. Ze benadrukte dat zij pleegmoeder is en geen therapeut. Als er jeugdzorg nodig is dan moet dat door anderen worden verzorgd en niet door de pleegouders. Deze pleegmoeder is gelukkig erg tevreden over de begeleiding die zij ontvangt van de Combinatie Jeugdzorg. Haar zoon vertelde dat voor hem het allerbelangrijkste is dat hij "zo gewoon mogelijk" opgroeit. En dat lukt gelukkig ook; veel mensen weten helemaal niet dat zijn moeder niet zijn "echte" (biologische) moeder is.

Als wethouder jeugdzorg werk ik er graag aan mee dat kinderen "zo normaal mogelijk" kunnen opgroeien. Als dat niet mogelijk is in een "eigen" gezin kan een pleeggezin de oplossing zijn. Daarom zie ik het als mijn taak om, samen met andere wethouders uit onze regio, te zorgen voor goede pleegzorg.

Het staat of valt natuurlijk allemaal met de beschikbaarheid van mensen die pleegouder willen zijn of worden. Dat vraagt een serieuze inspanning van mensen. Maar de moeder in dit verhaal zegt dat ze er ook heel veel voor terug krijgt: "het maakt mijn leven rijker" is wat ze zei.

Reactie toevoegen

(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.
(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.

Plain text

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.

U bent hier