Eindhoven

Dit jaar herdenken we de Eerste Wereldoorlog die honderd jaar geleden uitbrak. De jaarlijkse herdenkingen van de Tweede Wereldoorlog hebben we net achter de rug. Wat we ook achter de rug hebben zijn de Europese Verkiezingen. Het lijkt erop dat het rechtse, eurofiele blok de meerderheid in het EU-parlement behoudt. Een steeds terugkerend argument van dit blok in de campagnes is dat we dank zij de EU al bijna 70 jaar geen oorlog meer hebben.

Het is maar hoe je het bekijkt. In de genoemde periode kenden we de Koude Oorlog met de USSR, de oorlog in het voormalige Joegoslavië, de revoluties in Portugal, Griekenland en Spanje, de strijd in Noord Ierland, de Baskische afscheidingsbeweging en de verschillende oorlogen die we nu buiten Europa voeren. Oekraïne is het laatste voorbeeld. Oké, geen wereldoorlogen, maar toch!

Dat we de ‘vrede’ binnen de EU enkel en alleen te danken hebben aan diezelfde EU is ook maar de vraag. We zitten de NAVO, we waren lange tijd gezamenlijk bang voor Rusland, de suprematie van de Verenigde Staten en de gemiddeld hogere levensstandaard binnen Europa zijn maar een paar voorbeelden die ook als argument gebruikt kunnen worden.

De 751 leden van het Europese Parlement die we democratisch hebben gekozen hebben zijn een wassen neus. Als het erop aan komt hebben die niets te vertellen. Het is de Raad van staatshoofden die de beslissingen nemen. Het grootste deel van de leden van de Raad alsook de leden van het Parlement lopen aan de leiband van de banken en multinationals. Geld en macht spelen bij Europese besluitvorming het enige motief. Het welzijn van de burgers komt nauwelijks ter sprake. De armoede groeit, evenals de werkeloosheid en de niet te bevatten brei van regeltjes en procedures. De burgers zijn er in de verkiezingen duidelijk over: het grootste deel gaat niet eens stemmen voor de EU. De gevolgen ook, namelijk de opkomst van rechtse, soms zelfs fascistische, groeperingen groeit met de dag.

Bestuurders die niet naar hun burgers luisteren verliezen hun macht. Ze raken onvermijdelijk de regie kwijt. Wat er dan overblijft is chaos. En dat is (en was altijd) de aanleiding voor oorlog. Als de EU zich niet heel rap bezig gaat houden met de sociale kant van de unie en met het welzijn van haar burgers nemen ze een enorm risico!

Mick van Son