Eindhoven

In het Financieel Dagblad is een discussie aangewakkerd onder de noemer ‘moeten wij ons neerleggen bij de structurele lage economische groei’. Ene mevrouw Sandra Phlippen doet een duit in het zakje met haar pleidooi voor de invoering van permanent  (of structureel) deeltijdontslag.

We kennen al een deeltijdontslag. Dit bestaat uit het tijdelijk ontslaan, of beter gezegd tijdelijk in de WW onderbrengen, van werknemers wanneer het zó slecht gaat met een bedrijf dat er geen werk meer is, maar er gerede kans is dat de orderportefeuille na een korte tijd weer aantrekt.

Structureel deeltijdontslag is echter wat anders. Hiermee wordt bedoeld dat wanneer een deel van de taken van een werknemer overbodig worden, bijvoorbeeld door automatisering, de werknemer voor dat deel ontslagen wordt. Men erkent dat structureel deeltijdontslag weliswaar een verlies van arbeidszekerheid betekent, maar volgens Phlippen is dat sowieso een schijnzekerheid, aangezien het alternatief bestaat uit het geheel verliezen van de baan.

Uiteraard gaat met dit deeltijdontslag ook het loon van de werknemer evenredig naar beneden. Maar dat hoeft voor de ‘moderne’ werknemer geen probleem te zijn. Die heeft namelijk drie mogelijkheden. Ten eerste kan hij een ander klein baantje zoeken om zijn salaris aan te vullen.

Of hij kan door training of opleiding zijn vaardigheden uitbreiden, zodat de baas hem weer voor een voltijdsbaan kan aannemen. Als laatste mogelijkheid kan de werknemer ook kiezen voor meer vrije tijd. Zij stelt verder: ‘Je zou kunnen zeggen dat permanent deeltijdontslag een nieuw type werknemer creëert, die bestaande arbeidszekerheden binnen kleine contracten combineert met nieuwe vormen van flexibiliteit.’

Tot zover de fraaie managementtaal. Dan nu mijn taal: Zijn ze verdomme helemaal van de pot gerukt!

We hebben het hier over mensen; niet over machines die je naar believen aan of uit kunt zetten. Bedrijven doen hun uiterste best om hun bedrijfsvoering met bijbehorende winsten zo stabiel mogelijk te maken, maar zouden die stabiliteit voor hun werknemers zo willen opofferen. Waarom? Om de nukken van de aandeelhouders te bevredigen? Om nog hogere bonussen uit te kunnen keren. Om megalomane overnames te kunnen doen?

Economie is een eenvoudige wetenschap. Bedrijven produceren producten of diensten. Deze worden, al dan niet via de detailhandel, aan de consumenten aangeboden. De consument verdient geld door te werken (bij bijv. die bedrijven of detailhandel ). Met dat geld kunnen ze die producten en diensten betalen. De cirkel is zo rond.

Deze cirkel wordt al enkele decennia, beetje bij beetje,  doorbroken door hebzucht van directies en aandeelhouders. Risico’s worden afgewenteld op de belastingbetalende burgers, terwijl de grote bedrijven zoveel mogelijk de belasting ontduiken. Onze neoliberale regering doet er nog een schepje bovenop door de ontbrekende inkomsten weer bij de burger weg te halen door de lasten te verzwaren. Daardoor hebben de burgers te weinig geld en loopt de economie spaak.

En dat allemaal voor snelle winst; aan morgen wordt niet gedacht!

Mick van Son