h

Een wankel evenwicht

15 oktober 2013

Een wankel evenwicht

Op het nippertje heeft het kabinet een nipte meerderheid (één stem) weten te bemachtigen om de begroting voor 2014 er doorheen te slepen.
Dat vind ik jammer. Niet alleen voor de Nederlanders, maar ook voor Rutte en Samsom.

Die laatste twee hadden er eigenlijk al rekening mee gehouden dat het afgelopen zou zijn. Maar nu zullen ze nog verder moeten lijden en de gifbeker tot op de bodem moeten leegdrinken. Waarom? Er zijn verschillende redenen.

Desgevraagd bevestigen de gedoogpartijen (CU, SGP en D66) dat het begrotingsakkoord alleen geld voor 2014 en dat het alleen de begroting betreft. Ze zeggen ook dat ze over veel andere zaken anders denken en dat ze dat alsnog zullen gaan uitonderhandelen.

Daarmee heeft Rutte zich in een uitermate chantabele positie gemanoeuvreerd. Hij kan geen enkel besluit nemen zonder dat de genoemde partijen eerst hun eisen op tafel hebben gelegd. De facto sturen die partijen daarmee een belangrijk deel van onze regering. Of zoals de CU het zei: “wij gedogen deze regering en niet andersom”.

Tezelfdertijd beweert Rutte in de krant dat hij ervanuit gaat dat de drie partijen hem tot 2017 zullen steunen. Hoe naïef kun je zijn!

Het gaat in dit geval over een meerderheid in de Eerste Kamer. Van één stem nota bene. De leden van de Eerste Kamer hebben al bewezen dat ze er zeer aan hechten dat zij hun eigen afwegingen kunnen maken. Een aantal
van hen heeft ook al gezegd dat ze zich niet gebonden voelen aan politieke akkoorden die in de Tweede Kamer bekonkelt worden. Eén lid van de Eerste Kamer die met het verkeerde been uit bed stapt en Rutte kan weer scherven gaan ruimen.

En dan de uitspraak van Rutte dat zijn kabinet een begroting had geproduceerd “die het beste was voor Nederland”. Een paar weken later was het niet de beste begroting. Nee, nu is de begroting die met de drie kleine partijen is gesloten de beste! Waar is die man zijn
geloofwaardigheid?

Een laatste domper kan nog weleens uit een rare hoek komen. Honderden bestuurders van de PvdA worden dagelijks aangesproken door verontwaardigde burgers. Die hadden immers iets heel anders verwacht van die “socialistische” PvdA. Samsom praat zich er nog wel uit, maar hoe moeten echte socialisten zich wel niet voelen?

Pispaal is nog een zachte uitdrukking. Hun emmer is bijna vol en wanneer die dan overloopt, loopt de hele emmer in een keer leeg. Want, wanneer één kamerlid teveel zijn of haar kont tegen de krib gooit, volgt de rest.

Er hoeft maar één Eerste Kamerlid last van zijn geweten te krijgen en het is gebeurd. Ondanks de drie partijen die het kabinet gedogen.

Oh ja, bijna vergeten, het CBP moet de plannen van het
vijf-partijen-beraad nog doorrekenen. De nieuwe begroting is volgens Rutte beter dan de eerste, want bijna iedereen gaat erop vooruit (?!) 50.000 nieuwe banen komen er aan. De belasting gaat omlaag. De
koopkracht verbetert. En toch wordt er 6 miljard bezuinigd.

Denkt Rutte nou echt dat nu twee christelijke partijen hem steunen er wonderen gaan gebeuren? Is die man dan zo wanhopig?

Mick van Son

U bent hier