Eindhoven

Wat is twee maal zo duur als goud? Dat zijn de “veredelde” zaden van voedselgewassen van de grote zaadhandelaren, zoals Monsanto, Bayer en Syngenta. Dat zijn overigens ook de bedrijven die groot zijn in pesticiden en andere chemicaliën voor de agrarische sector.

Wereldwijd proberen grote (conglomeraten van) bedrijven door agressieve overnames en beïnvloeding van overheden de alleenheerschappij over grondstoffen en producten te verwerven. Waar dat niet helemaal lukt schroomt men niet om prijsafspraken te maken. Het gevolg laat zich raden. Deze bedrijven kunnen voor hun producten vragen wat ze willen. Dat is nu globalisering!

Met een wetsvoorstel dat vóór 6 mei bij de Europese commissie moet worden ingediend proberen de grote zaadproducenten voor elkaar te krijgen dat niet alleen hun gemanipuleerde zaden door de EU gecertificeerd moeten worden, maar alle zaden die verhandeld worden. Daarmee krijgen deze multinationals meteen de hele Europese land- en tuinbouw in handen.

Want, boeren en hobbytuinders die het zaad gewoon uit hun gewassen selecteren moeten nu eerst een dure, tijdrovende en ingewikkelde procedure gaan volgen in Brussel, voordat ze een emmertje zaad aan de buurman kunnen verkopen. Doen ze dat niet zijn ze zelfs strafbaar!

Voor wie zeldzame of weinig voorkomende groente of fruit willen kweken, of voor mensen die biologisch willen telen, is deze heisa natuurlijk veel te duur en dus onmogelijk. Zelfs voor gewone boeren, die gewone gewassen verbouwen, loert onvermijdelijk afhankelijkheid van de chemiereuzen.

Behalve afhankelijkheid komt ook de biodiversiteit in het geding. Straks kunnen we alleen nog het gemanipuleerde voedsel van de giganten eten. Ook belangrijk is dat we nog lang niet uitgestudeerd zijn op de goede eigenschappen van de vele voedselgewassen. De grote producenten zijn primair geïnteresseerd in geld; niet in de eigenschappen van gewassen die in de toekomst gunstig kunnen zijn voor onze gezondheid.

Het is jammer dat zoiets belangrijks als een aanslag op ons dagelijks voedsel amper de kranten haalt. Maar zo gaat dat met veel wetten die de globalisten bevoordelen; je merkt er nauwelijks iets van, totdat de rampspoed toeslaat. Het beste voorbeeld is de huidige crisis.

Mick van Son