Eindhoven

Die aardige en wat ingetogen Portugezen kennen een mooi liedje. De titel van het lied is Grândola. Toen het in 1974 op de radio gespeeld werd, was dat het startsein voor de Revolução dos Cravos, ofwel de Anjerrevolutie.

Op het songfestival eindigde het lied op de laatste plaats, maar het staat hier bij iedereen in zijn geheugen gegrift als het winnende lied van de revolutie.

Nu is het 2013 en het lied klinkt weer uit duizenden kelen. Daar worden, begrijpelijkerwijs, de lieden van de centrumrechtse regeringspartij een tikkeltje nerveus van. Ze weten wat dat lied teweeg kan brengen.

De reden dat men het zingt zijn de keiharde bezuinigingen die de huidige regering doorvoert. Het water staat de Portugezen aan de lippen. Niet bij de rijke, maar de gewone Portugezen. Vandaag kon men in de lokale kranten lezen dat het hoogste gerechtshof een viertal bezuinigingen als ongrondwettelijk heeft afgeschoten.

Dat waren weer nieuwe bezuinigingen, want het wil maar niet lukken de staatsbegroting op orde te brengen. De reden daarvoor kon men in diezelfde krant lezen: naarmate men meer bezuinigd gaat het tekort op de begroting omhoog! Raar hè.

Voor ons Nederlanders kan dit fenomeen niet onbegrijpelijk zijn. We lijken wat dat betreft precies op Portugal. Het enige wat wij niet hebben is een liedje waar de regering nerveus van wordt. Een liedje dat uitdrukt dat de bevolking nog altijd de staat vormt en dat genoeg genoeg is.

Mick van Son vanuit Manta Rota