Eindhoven

Na eerst de laatste jaren 13 miljard te hebben afgetroggeld van de Nederlandse burgers – om een wettelijk verplichte reserve op te bouwen – hebben de ziektekostenverzekeraars de afgelopen maanden honderdduizenden euro’s uitgegeven om de gunsten van de verzekeringsnemers te winnen.

Op de radio, op internet, op de TV, in de kranten en tijdschriften, overal probeerden zij hun waren aan de man te brengen. Daarbij viel vooral op dat ze allemaal op zoek waren naar klanten die het minste risico liepen om van de ziektekosten gebruik te maken.

De ene wil alleen academici verzekeren. De andere biedt grote kortingen aan mensen die een groter eigen risico willen dragen. Fijn voor als je jong bent en nergens last van hebt. Je mocht ook flink graaien in de ballenbak van de aanvullende verzekeringen. Neem alleen wat je nodig denkt te hebben!

Alsof ze brandverzekeringen of een reisverzekering probeerden te slijten. Maar ja, zo werken private maatschappijen nu eenmaal. Gelukkig worden koffers niet zo vaak gestolen en gelukkig blijft de meesten een afgebrand huis bespaard. Maar een paar (of veel) gezondheidsklachten heeft iedereen wel. Men mag tegenwoordig gokken op welke klacht men verwacht te krijgen. Gok je goed kun je jezelf een hoop geld besparen. Zo niet: pech gehad! Ben je al ziekelijk, of erger, heb je chronisch aandoening of ben je oud, dan mag je het volle pond betalen.

Het eerste gevolg is dat we financieel worden uitgekleed. De dertien miljard die we de afgelopen jaren hebben gelapt kunnen nu mooi gebruikt worden om abnormale salarissen te betalen, kantoorkolossen te bouwen en leuk te beleggen. Verlies je zo geld; geen nood, want dan verhoog je de premies gewoon. Die dertien miljard (en de jaarlijkse rente daarop die minimaal 300 miljoen bedraagt) zal nooit aan de zorg besteed worden. Hoezo is de gezondheidszorg duur? Nou, dan verzekeren we ons gewoon niet. Ho, ho, dat mag niet. De verzekering is bij wet verplicht!

Een tweede gevolg is dat de solidariteit naar de knoppen is. De dekking van de ziektekostenverzekering is de laatste jaren al danig uitgekleed. Vooral chronisch zieke mensen en ouderen, die door hun situatie toch al niet bepaald tot de rijksten gerekend kunnen worden, moeten zich noodgedwongen tegen een hogere premie verzekeren. Nog niet zo lang geleden betaalde men nog premie naargelang het inkomen (de ZFW), maar ook deze solidariteit is verdwenen.

Zelfs de meest rechtse economen beginnen nu langzaam tot de conclusie te komen dat de privatisering niet bepaald een algemeen succes is, maar de neoliberale politici gaan gewoon door. Zij lijken niet in deze wereld te wonen, maar in een ivoren toren die goed is afgeschermd door leuke salarissen en vooruitzichten.

Het is de hoogste tijd voor een SP kabinet en dat zullen we krijgen!

Mick van Son