Eindhoven

 Carte Blanche bestaat sinds 1995 en biedt sinds 1998 aan mensen met een verstandelijke beperking, mensen met autisme en ex psychiatrische patiënten een podium zich te laten zien en horen in onze samenleving.

We doen dat d.m.v. kunstvak ambachtelijke werkvormen zoals theater, beeldende kunst en poëzie en bieden daarmee ruimte te werken aan zelfrealisatie en integratie. Dat doet Carte Blanche met de deelnemers alleen, of in samenwerking met amateurtheater en met lokale kunstenaars. We maken theater voorstellingen, tentoonstellingen of werken op aanvraag in projecten op locatie.

Carte Blanche leidt vanaf haar ontstaan een nomadisch bestaan. Begonnen in de voormalige Etos bakkerij, daarna naar de Tramstraat toen naar het TAC, vervolgens naar de Stuiverstraat en toen we daar in 2007 buitengeknikkerd dreigden te worden, naar de Jan Heynslaan, dankzij een interventie van het Gemeentebestuur.

We verkregen een uitgeleefde school die in zijn periode van leegstand door allerlei junks en daklozen ook nog eens volledig was ontdaan van alle koper en ijzerwerk.

Carte Blanche heeft er samen met vrijwilligers weer wat van gemaakt. Een deel van de toiletten is terug aangebracht, in de keuken kan weer op beperkte schaal voedsel worden bereid. Op de meeste plaatsen doet de elektra het weer en dankzij de Gemeente is er zelfs weer verwarming. En dat met beperkte middelen en een vrijwel lege portemonnee terwijl we ondertussen gewoon doorgewerkt hebben met onze deelnemers en allerlei voorstellingen al weer hebben uitgebracht. We zijn er trots op. Het gebouw ademt weer, we zijn klaar om met een laatste aanvullende investering van de gemeente het gebouw weer helemaal te laten functioneren als podium voor onze deelnemers, als zaal voor amateurtoneel, als repetitieruimte voor muziekgezelschappen als culturele ontmoetingsruimte voor Mensfort in Woensel.

Daarover zijn we meteen al in 2007 in gesprek gegaan met de gemeente om het voortbestaan van Carte Blanche en van de locatie voor de langere termijn veilig te stellen.

Daarvoor moet je dan een subsidieverzoek indienen, wat vervolgens daar dan weer enkele maanden blijft liggen. We blijven aandringen en daarom neemt de Gemeente eerst het initiatief om een onderzoeksrapport te laten schrijven. Er moet een onafhankelijk oordeel komen over het bestaansrecht en de bestaansvoorwaarden van Carte Blanche . Pas daarna wil men ons verzoek beantwoorden. We hebben er volmondig aan meegewerkt.

Dat rapport neemt ook weer enkele maanden in beslag maar uiteindelijk december 2008 is het er dan.

Het rapport prijst het unieke inhoudelijke concept, het onderschrijft het lokale en regionale belang van deze voorziening en geeft een aantal suggesties om de continuïteit te kunnen borgen en om het financiële draagvlak te verbreden. Suggesties en aanbevelingen die in grote lijnen overeenkomen met onze eigen conclusies zoals verwoord in ons subsidieverzoek aan de gemeente. Weer blijft het maanden stil, weer dringen we aan op overleg, op het maken van afspraken. Ondertussen geven diverse groepen en gezelschappen aan behoefte te hebben aan goedkope en geschikte ruimte. Ruimte die er kan komen als de gemeente met ons samen wil gaan investeren. Tien dagen voor het verstrijken van de termijn voor het indienen van subsidies in het kader van Cultuur Totaal worden we vanuit het ambtelijk apparaat benadert om met spoed een aanvraag in te dienen bij deze commissie.

Als we dat niet doen vallen we buiten de boot. We zijn verrast, onze aanvraag ligt al twee jaar op een bureau te wachten. Desondanks dienen we onze aanvrage in, de oude aanvrage bijgesteld op de conclusies van het verschenen rapport.

We worden door de commissie Cultuur Totaal uitgenodigd voor een toelichting en krijgen ter plekke lovende reacties op de inhoud en zin van het werk.

“Een zichzelf respecterende stad hoort een dergelijke voorziening te ondersteunen”. Verder hebben we deze commissie niet meer gezien of gehoord.

En dan dit antwoord, opnieuw positieve reacties op wat we doen, we passen inhoudelijk volledig in Cultuur Totaal en daarom krijgen we…………...NIETS.

Deze commissie beweert niet over de randvoorwaarden te gaan, alleen over de inhoud.

Over deze stellingname valt niets te lezen in de taakopdracht aan deze commissie of in Cultuur Totaal. Bij andere wel gehonoreerde aanvragen wordt van die randvoorwaarden geen probleem gemaakt.

In hetzelfde eindrapport lees je dat een bepaalde aanvrager niet onder cultuur valt maar onder sport.
Die krijgt dus wel geld.
Je leest dat een bepaalde aanvrager zich niets aantrekt van de criteria van Cultuur Totaal.
Die krijgt dus ook geld.
Je leest zelfs dat enkele Instellingen er een potje van maken.
Die krijgen dus ook geld.
Er is zelfs een instelling die helemaal niets aangevraagd heeft.
Die krijgt zelfs ongevraagd Geld.

In de tekst behorende bij het Raadsvoorstel "Uitvoering advies Commissie Cultuur Totaal 2010" schrijft het College ik citeer:
De Commissie heeft een zorgvuldig afgewogen advies afgeleverd.
De intrinsieke waarde van kunst en cultuur in de stad wordt versterkt.
Dat kunst en cultuur instellingen in de breedte verbindingen aangaan met de stad en tevens bijdragen aan de leefbaarheid en levendigheid van de stad.
Eindhoven biedt ruimte voor kunst en cultuur op topniveau en voor talenten.

En onze “Lastige Talenten” dan?

Het College constateert dat het advies van de commissie naadloos aansluit op de uitgangspunten van Cultuur Totaal!?

Het enige wat deze commissie doet is onze aanvraag behendig retourneren naar het ambtelijk apparaat, SCHANDE.

Namens het bestuur van Carte Blanche
Gerard Lammers voorzitter