Eindhoven

De commissievergadering van de commissie Bestuurlijke en Economische Zaken (BEZ) op 30 maart stond mede in het teken van de “City branding”. Dat heeft niets met keizer Nero te maken, maar alles met pogingen om Eindhoven “in de markt te zetten als merk”.

Traditioneel heeft de SP niet zo’n hoge pet op van dit soort escapades, maar die mening wordt door het gros van de Eindhovense politiek niet gedeeld. Vandaar dat SP-woordvoerder Gerard (die de zieke Ans Heesterbeek verving) er toch inhoudelijk op inging. Al kon hij het niet laten om te zeggen dat als het in elke stad op elk moment moeilijk blijkt om “maximaal rendement uit de vele marketinginspanningen te halen” (zoals het 'Plan van Aanpak voor de formulering van een Citybranding en Citymarketing strategie voor Eindhoven' zegt), dat wellicht simpelweg betekent dat het beleid onuitvoerbaar is. Steden concurreren elkaar kapot, terwijl simpele afspraken met minder moeite meer zouden realiseren. Wij kijken hier bijvoorbeeld naar Tilburg…

Eerlijk en bescheiden
Als het dan toch moest, zei Gerard, omdat een grote meerderheid in de Raad dat wil, dan “hou het bescheiden en eerlijk”, zoals André Amaro het in de krant zei. We gaan per slot van rekening een paar moeilijke begrotingsjaren tegemoet. Het toekomstige paradepaardje is wel heel erg opgetuigd met dure bobo’s.

Hou de eigen bevolking niet voor de gek
De eerste hamvraag is waarop het beleid zich moet richten. Op buitenstaanders (mensen en instellingen) die er pas zijn, of die je binnen zou willen hebben, aldus Gerard. Een op de eigen bevolking gerichte promotiecampagne is onzin. De Eindhovense werkelijkheid moet goed zijn, niet de PR van die werkelijkheid. En al helemaal niet dat de bevolking last heeft van die PR. Bij de “branding” als doel horen onder andere evenementen als middel. Er is niets mis met STRP, maar ook niet met de braderie in de Kruisstraat en Koninginnedag in Gestel. Het kan niet zo zijn dat die niet meer mogen omdat ze technologisch niet genoeg glimmen.

Zijn buitenstaanders dan alleen maar consumptieslaven?
Het tweede punt van kritiek is dat het promotieverhaal “door merg en been gaand economisch en ééndimensionaal” is. Nieuwelingen wordt vooral gezien als consument van goederen en diensten. Uiteraard is het van belang dat er goede kinderopvang is en een internationale school, maar misschien hebben ze ook wel ideële motieven aangaande een duurzame aanpak van het milieu en goede arbeidsverhoudingen. Waarom niet geadverteerd met ons aanbestedingsbeleid en met ons energieneutrale ambities? aldus Gerard. Nodig desnoods de Brabantse Milieufederatie (BMF) en de vakbond maar uit voor de Raad van Toezicht van de City promotie, of zelfs Wouter van Dieren. Dit idee vond weinig gehoor.

PPS-constructies
De SP heeft een instinctief wantrouwen tegen Publiek-Private Samenwerkingsconstructies. Het moet wel erg goed geregeld zijn, wil de SP er vertrouwen in hebben. Al helemaal als de burgermeester er voorzitter van zou zijn. Het publiek denkt dan onmiddellijk dat de instelling “van de gemeente is”, terwijl zij dat niet is, want privaat. Zelfs als de gemeentejuristen het netjes in elkaar steken, dan nog is dat voor de bevolking niet te volgen. Zo gauw Citydynamiek Kamermuziek in ’t groen de nek omdraait, staan de burgers bij de wethouder op de stoep, terwijl die er niks over te vertellen heeft. Vraag is zelfs of het juridisch goed af te dekken is. We willen dit graag goed geregeld en goed uitgelegd zien.

Het Plan van Aanpak was een soort startnotitie. Het verhaal komt terug. De SP blijft het kritisch volgen.

Bernard Gerard
SP raadslid