Eindhoven

SP Eindhoven organiseert regelmatig in Café ‘t Mulderke een politiek café. Tijdens deze middagen wordt er gepraat en gediscussieerd over politieke thema’s in Eindhoven, Nederland en de wereld. Op zaterdag 29 september werd er gediscussieerd over de volgende onderwerpen:

VEILIGHEID EN VRIJHEID: GAAT DIT WEL SAMEN?
In het kader van terrorismebestrijding ontwikkelt de overheid steeds meer regels om de veiligheid van de samenleving te waarborgen. Maar gaat dit niet teveel ten koste van onze vrijheid, privacy en burgerrechten? Hoe ver mag de overheid daarin gaan?

BELANGHEBBENDEN- PARKEERREGELINGEN
Op steeds meer plekken wordt het “belanghebbenden-parkeren” ingevoerd, om zo de (parkeer-) druk op de ruimte in wijken te beperken. Maar welke uitgangspunten worden hierbij eigenlijk gehanteerd? En wat zijn de ervaringen hiermee?

VEILIGHEID EN VRIJHEID: GAAT DIT WEL SAMEN?

Met medewerking van:

• Dhr. Wil van der Schans van Bureau Jansen en Jansen, een kritisch bureau dat het optreden van overheid en politie onderzoekt
• Dhr. Hans Spooren, integraal veiligheidsdeskundige

Gespreksleider Jos Tielen prikkelde de aanwezigen met een aantal stellingen om te toetsen of mensen hun vrijheden en burgerrechten belangrijker vinden dan hun (gevoel van) veiligheid. Landelijke percentages geven aan dat driekwart van de mensen bereid zijn om een deel van hun vrijheden op te geven voor (een gevoel van) veiligheid. Het aanwezige gezelschap bleek behoorlijk kritischer dan de gemiddelde Nederlander.

Wil v.d. Schans stelde dat Nederland véél te ver gaat in bevoegdheden die de privacy aantasten. Hij verwees ook naar allerlei ontwikkelingen waarbij gegevens van mensen digitaal worden vastgelegd en bewaard, zoals het Electronisch Kind Dossier. Hij is van mening dat al deze ontwikkelingen bij elkaar de privacy en grondrechten van mensen stevig aantasten, terwijl deze niet in verhouding staan tot de resultaten die worden bereikt. Bovendien wordt alles in een strafrechtelijk kader geplaats, terwijl er nog vele andere manieren zijn om met criminaliteit om te gaan, bijvoorbeeld allerlei preventiemaatregelen.

Hans Spooren put (op persoonlijke titel) uit zijn ervaringen bij de politie en vreemdelingendienst en uit zijn opleiding tot integraal veiligheidsdeskundige. Hij ziet de ontwikkelingen rondom gegevensuitwisseling ook in Europees verband: de samenwerking tussen landen neemt toe, ook op dit terrein. Hij vindt deze samenwerking heel belangrijk om de zware criminaliteit te kunnen beheersen, maar is voorstander van een begrenzing van de bevoegdheden naar soort delict.

Wil v.d. Schans is van mening dat de AIVD dé organisatie zou moeten zijn die zich met dit soort dingen bezig houdt en dat het dus niet nodig is om bevoegdheden uit te breiden naar allerlei andere (politie-)organisaties.

Vanuit de zaal wordt opgemerkt dat ondanks alle gegevensuitwisseling en bevoegdheden nog vaak dingen mis lopen en terroristen toch niet bekend bleken te zijn. De vraag is of er geen schijnveiligheid wordt opgeroepen. Ook wordt gesteld dat je je als individuele burger bijna niet kúnt onttrekken aan alle maatregelen en gegevensopslag. Soms heb je geen keus of weet je niet eens dat gegevens ergens bekend zijn.

Hans Spooren vindt dat we moeten uitkijken dat we niet doorslaan, maar ziet ook het nut van gegevensverzameling en het opstellen van risicoprofielen.

Vanuit de zaal worden vragen gesteld over de identificatieplicht.
Wil v.d. Schans zegt dat je verplicht bent een identiteitsbewijs te tonen bij een overtreding of een risico voor de openbare orde. Er is door het bureau Jansen en Jansen een groot onderzoek gedaan: in 2005/2006 zijn er ruim 40.000 boetes uitgedeeld zónder dat er sprake was van een ander strafbaar feit. Er komt binnenkort een krant uit over dit onderwerp. Het is belangrijk om scherp te blijven op het gebruik of misbruik van bevoegdheden. Veel mensen denken nog: “ach, ik heb niks misdaan, dus ook niks te verbergen, dus mijn gegevens mogen ze wel hebben.” Maar stel dat er een regering aan de macht komt die haar macht misbruikt, dan hebben plotseling héél veel mensen iets te verbergen.
Hij merkt op dat er in Nederland relatief weinig aandacht aan de privacybescherming wordt besteed. Individuele burgers ondergaan de maatregelen zonder in het verweer te komen en alleen het College Bescherming Persoonsgegevens is de officiële waakhond. In andere landen zijn er veel sterkere, goedgeorganiseerde burgerrechtenbewegingen actief. Nederland blijft hier sterk bij achter.

Hans Spooren beaamt dat het belangrijk is om kritisch te zijn. De politie moet a-selectief zijn in haar optreden, dus bijvoorbeeld niet alleen maar mensen van bepaalde bevolkingsgroepen moeten controleren, maar iedereen op dat moment in die situatie. Tegelijkertijd stelt hij dat mensen zèlf ook heel weinig kritisch zijn. Neem bijvoorbeeld internet, hoe gemakkelijk mensen allerlei gegevens via internet aanleveren. De politie kan niet alles alleen doen, er moeten prioriteiten worden gesteld. Die liggen bijvoorbeeld bij het bestrijden en opsporen van kinderporno. Burgers moeten zelf ook opletten waar en aan wie ze hun gegevens verstrekken. We werken met zijn allen mee aan de afbraak van onze grondrechten.

Vanuit de zaal wordt opgemerkt dat er te weinig publieke discussie is over hoe je hiermee om moet gaan. En wat zijn verzetsmiddelen tegen het aantasten van je privacy? Geconcludeerd wordt dat er vanuit de SP krachtig stelling genomen zou moeten worden in Nederland én Europa tégen aantasting van grondrechten en vóór het scherp begrenzen van bevoegdheden. En misschien zouden we een massale beweging moeten oprichten voor civil rights.

Jos Tielen sluit dit onderwerp af met een citaat van Benjamin Franklin, één van de medeopstellers van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring: "Wie zijn vrijheid wil opofferen in ruil voor
veiligheid (verdient geen van beide en) zal geen van beide krijgen".

BELANGHEBBENDEN- PARKEERREGELINGEN

Met medewerking van:

• Dhr. Bernard Gerard, gemeenteraadslid en fractievoorzitter van de SP
• Dhr. Axel van Nielen, lid van de werkgroep Parkeren, De Bergen
• Dhr. Hans van Zijl, gemeenteraadslid GroenLinks

Bernard Gerard legt het verschil uit tussen ‘belanghebbenden-parkeren’ (in een bepaald gebied mag alleen geparkeerd worden door mensen met een vergunning, over het algemeen zijn dit de bewoners) en ‘betaald parkeren’ (hier wordt gewerkt met parkeerautomaten, iedereen kan er parkeren als men er maar voor betaalt). Hij is er voorstander van om een expliciet parkeerbeleid te ontwikkelen, waarbij telkens een antwoord gegeven op de vragen:

• waarom wil je het invoeren? (wil je inkomsten uit parkeerboetes ophalen, wil je bezit/gebruik van een auto ontmoedigen op een bepaalde plek, wil je de schaarse ruimte beter verdelen, etc.)
• waar wil je het invoeren, en wat doe je met de wijken eromheen?
• hoe wil je het doen? (vergunningen, parkeermeters, mix)
• hoe betrek je de bewoners erbij?

Hij vindt dat de gemeente in het huidige beleid deze vragen niet altijd goed beantwoord. Er wordt te weinig aandacht besteed aan het verplaatsen van de problemen naar de wijken eromheen en er wordt te weinig creatief gedacht over de mogelijkheid om verschillende vormen te mixen. Als voorbeeld noemt hij Winkelcentrum WoenselXL. De parkeerproblemen in de wijk eromheen nemen momenteel enorm toe omdat niet alle vragen goed beantwoord zijn.

Axel van Nielen geeft aan redelijk tevreden te zijn over de regeling in de Bergen. Hij heeft wel enkele wensen/aanbevelingen:

1. kijk bij bouwplannen en vergunningverlening (nieuwbouw, woningsplitsing, ed.) ook naar het parkeerbeleid
2. kijk nog eens naar de financiering van het systeem: bewoners zouden niet hoeven te betalen, want via consequente handhaving (boetes) betaalt het systeem zichzelf
3. controleer goed of iemand in de wijk woont, controleer systematisch en voer het systeem ook op zondag in (in de Bergen)

Hans van Zijl is voorstander van betaald parkeren, omdat de parkeerdruk de afgelopen jaren enorm is toegenomen. Hij vindt dit nog beter dan belanghebbenden-parkeren, omdat bij betaald parkeren de parkeerruimte optimaal wordt benut. Bij belanghebbenden-parkeren kan het voorkomen dat er op bepaalde tijden voldoende lege parkeerplekken zijn, waar toch niet geparkeerd kan worden, omdat anderen geen vergunning hebben.
Axel van Nielen merkt op dat bij belanghebbenden-parkeren de wijkbewoners verzekerd zijn van een parkeerplek in hun eigen wijk, terwijl bij betaald parkeren alle plekken vol kunnen staan met mensen van buiten de wijk. Aangezien bewoners betalen voor een parkeervergunning, wil men ook verzekerd zijn van een plaats.
Hans van Zijl vindt het vreemd dat mensen een ruimte van 5x2 meter voor hun huis kunnen claimen. Als hij een doos met een dergelijke afmeting voor zijn huis neer zou zetten, zou niemand dat accepteren, maar nu er 4 wielen onder zitten, vinden we allemaal dat het moet kunnen. Het blijft toch openbare ruimte, die moet door iedereen benut kunnen worden, zeker nu die schaars is.
Axel van Nielen is van mening dat er geen schaarste hoeft te zijn, er kunnen ondergrondse parkeergarages worden gebouwd, bijv. onder het Wilhelminaplein.
Hans antwoord dat er genoeg plekken zijn waar er problemen zijn en deze oplossing niet mogelijk is. En tot bepaalde hoogte moeten mensen ook accepteren dat ze wat verder moeten lopen van een parkeerplek naar hun woning, dat brengt het wonen op een centrumlokatie ook met zich mee.

Bernard Gerard vindt dat er nu veel te star naar oplossingen wordt gekeken. Er moet veel meer maatwerk geleverd worden in het zoeken naar oplossingen. Wat in de ene wijk werkt, hoeft ergens anders niet de beste oplossing te zijn en daarnaast moet er veel meer aan mengvormen gedacht worden. Nu is het maar één keus: 98,- euro of niet.

Hans van Zijl merkt op dat belanghebbenden-parkeren altijd op verzoek van de buurt ingevoerd moet worden. Vervolgens moeten de bewoners ook bereid zijn om ervoor te betalen. Axel van Nielen vindt dat kosten in rekening mogen worden gebracht, maar verder kun je het systeem zichzelf laten betalen. Het ligt voor de hand dat de gemeente liever betaald parkeren overal invoert: de opbrengsten hiervan mag men zelf houden, terwijl de boetes bij een vergunningenstelsel naar het Rijk gaan.
Ook constateert hij dat de oorzaak van de overlast in wijken vaak ligt in het elders invoeren van betaald parkeren door de gemeente, dan moet de gemeente dat probleem ook oplossen en niet afschuiven op buurtbewoners. Het is te makkelijk om te zeggen dat de buurt zelf maar om oplossingen moet vragen en ervoor betalen, wanneer het probleem eerst door de gemeente is opgeroepen. Dat schept een verantwoordelijkheid voor de gemeente. Hij pleit ervoor om buurten met ervaring in parkeerregelingen te betrekken bij de besluitvorming

Bernard Gerard vindt bewonersparticipatie bij besluitvorming erg belangrijk. De gemeente mag uit de parkeeropbrengsten wel wat terugdoen voor bewoners. Bijvoorbeeld de eerste auto veel goedkoper maken bij belanghebbendenparkeren.
Volgens hem is het ontmoedigen van autobezit een zaak van de rijksoverheid, bijvoorbeeld door de wegenbelasting te verhogen, de gemeente kan alleen het gebruik binnen de gemeentegrenzen beïnvloeden. Men moet daarbij consequent en situatiegebonden handelen.

Omwille van de tijd sluit Jos Tielen de discussie af. Het is echter een actueel onderwerp, de discussie in de raad en in de wijken zal nog wel even voortduren….