Eindhoven

In inlegvel 10 stond dat B.Gerard vragen gesteld had over een brief van de Sociale Dienst (WZI) aan werkgevers van kleine culturele instellingen. Daarin stond, dat de ID/WIW-banen zouden aflopen en of ze geen bijstandsgerechtigden wilden die op die plaats werkervaring kwamen opdoen. Straks kom je als werkloos geworden ID-er nog voor een bijstandsuitkering op de plaats terug die je zojuist verlaten hebt.

Gerard zag er een potentiële ontduiking in van de nieuwe gesubsidieerde arbeid, die de SP arbeidsrechterlijker aanvaardbaarder vindt. Bovendien is “werkervaring” in deze sector een fictie, aldus Gerard, want in deze sector is geen betaald werk.

Wethouder Kuppens is er eens goed voor gaan zitten en, zoals wel vaker bij wethouder Kuppens, leidt dat tot wollig taalgebruik met een sterk enerzijds-anderzijds karakter. De SP is zo vrij hier tot een sterke inkorting over te gaan, vermengd met commentaar, en daarbij geholpen door de ervaring die schrijver dezes in zijn jeugd opgedaan heeft met de Latijnse grammatica in zijn ingewikkeldste vormen.

De brief was bedoeld om te inventariseren welke werkervaringsplaatsen die instelling kan bieden. Daarop moeten voormalige ID/WIWers geplaatst worden of andere bijstands-gerechtigden in staat van reïntegratie. Blijkbaar telt de voorbije ID/WIW periode niet mee als werkervaring?
Het zal niet zo cru worden, aldus belooft Kuppens, dat een IDer na afloop van zijn dienst-verband als werkloze voor een uitkering terugkomt op de plaats die hij als ID–er verlaten heeft. Het kan wel een andere ID-er zijn in staat van reïntegratie en in het gelukkige bezit van een bijstandsuitkering. De constructie is dus mogelijk dat Jan als werkloos geworden ID-er bij de culturele club SADARAR gaat zitten reïntegreren in de culturele club Hemelwaarts, en dat zijn werkloos geworden collega van Hemelwaarts gaat reïntegreren bij SADARAR. En zo konden zij nog jaren doorgaan (maar dat schrijft Kuppens niet).

Als “een bijstandsgerechtigde zich niet leent voor dit circus” (de woordkeus is van B.Gerard), dan volgt de passende sanctie op het niet accepteren van algemeen aanvaarde arbeid.
Flex-, opstap-, en participatiebanen worden niet bedreigd, omdat die over het algemeen gevonden worden waar het geld zit (in de marktsector), en omdat de brief van WZI zich richt op de sector waar geen geld zit. En dus ook geen werk, maar ook dat staat er niet bij.

Het interessantst zijn de cijfers over de resultaten. Kuppens geeft aan, dat:

• in 2002 43 van de 189 WIW-ers zijn doorgestroomd naar regulier werk (23%), en 12 van de 33 werkervaringsplaatsen (36%).
• In 2003 29 van de 264 detacheringen doorgestroomd naar regulier werk (11%) en 7 van de 10 werkervaringsplaatsen (70%).

Zonder plaatsing op een ID/WIW- of werkervaringsplek zou dat niet gebeurd zijn, beweert Kuppens. Men kan zich overigens afvragen of dat helemaal waar is, want een deel van deze doorstroomprocessen zou ook zonder de ID/WIW periode plaatsgevonden hebben, alleen weet niemand hoeveel dat geweest zou zijn.